Mijn naam is Erna Hilbrands
Ik ben moeder van 3 kinderen, twee jongens (waarvan 1 bonuszoon) en een meisje.
Naast moeder ben ik mijn hele werkleven al Hulpverlener en geef ik opvoedondersteuning.
Naast de verschillen die een jongen en een meisje met zich meebrengt, zijn ze ook beiden op een heel verschillende manier gestart.
Dit is dan ook heel duidelijk terug te zien in hun gedrag.
Mijn zoon zal nooit vooraan lopen met het nemen van initiatief, doet alles op zijn manier in zijn eigen tempo.
Zijn start is ook zo gegaan. Hij was bijna 2 weken te laat en liet een aantal uren voor hij ingeleid zou worden weten er klaar voor te zijn, en had 19 uur nodig om de overgang naar de "buitenwereld" te maken en hij neemt nog overal de tijd voor, en laat zich vooral niet opjagen.
Mijn dochter was ook 2 weken later met haar aankondiging, maar had maar 2 uur nodig om de "overgang" te maken. Ook dit patroon herhaalt zich nog dagelijks....ze heeft tijd nodig om te starten, maar eenmaal gestart is ze binnen een mum van tijd klaar.
Mijn bonuszoon kan soms wat bijzonder gedrag laten zien, maar zijn geboorte is dan ook best bijzonder geweest.
Hij heeft geleerd dat de overgang naar de "buitenwereld" eng en bedreigend kan zijn als gevolg van een heftige geboorte. Tot op de dag van vandaag (13 jaar) is hij ontzettend alert en staat zijn reptielenbrein (vecht, vluchten of verstarren) continu aan.
Dit zijn de leidende geboortepatronen van mijn kinderen, en weet dat ik ze hierin de ruimte moet geven.
Ik ben zelf ingeleid (mijn leidende geboortepatroon), en voel altijd een soort van druk om iets te doen (voel de kunstmatige oxytocine (druk van de weeën) nog steeds ) en kan, als ik niet oppas, ongemerkt druk bij de kinderen neerleggen. Dit werkt natuurlijk niet omdat ik inmiddels weet dat zij de tijd nodig hebben:)).
Het is zoveel makkelijker om elkaar te begrijpen en rekening met elkaar te houden
als je weet wat jij zelf en de ander nodig heeft.
